Uhm----Iyakan Na?

klanglahigfoangbml vbasokhtioyrtionsvlk dnsklzngoaiushgioasnmglkasngoashetuhnwklgv sadklfjaowie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

EEEEEEEEEEEEEEEEEERRRRRRRRRGGGGHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!
Ayoko na! Ayoko na! Hindi ko kilala sarili ko! Hindi ko na kilala mga tao sa paligid ko. I just want to breakdown na lang at umiyak. Akala ko ba masaya ang sembreak? Bakit tumutulo luha ko? Panahon na naman ng pag-iyak. Tuwing sembreak na nga lang kami magkikita, halos hindi pa payagan lumabas. Hindi na naman kami pasaway ah. Alam naman nila lahat ng ginagawa namin pero bakit wala pa rin yung full trust?

Oo na! Ugaw-ugaw nga ako eh. Ang kulit kulit ko. Isip-bata, ganyan! Ang sad. Love mo nga ko diba? Ewan. I'm sorry for not acting like I should be. I am aware that I do not act like a seventeen-year-old person. I don't know. I'm stupid siguro.

Hays, I just want to be with you. Sorry ha? Ang hirap kasi. Gusto lang naman kita makita at makasama kapag pareho tayong nasa Dagupan. Super layo ko kasi. Super bihira ka pang makasama. Hindi ko kasi alam gagawin ko. Loneliness. Ewan ko. Mahirap pero gusto ko. Gusto ko kasi love kita. Mas lalo ako nagmumukhang makulit [at sabik na makita ka?] dahil lagi kita pinipilit na lumabas. Sorry pero yun na nga lang nagpapasaya sa akin eh.

Wala naman kasing nakakaintindi sa sitwasyon ko. Ayoko magreklamo pero parang ganun na nga nangyayari. Ayoko magreklamo kasi it's my choice rin naman na mag-aral sa admu na super layo sa pamilya, mga kaibigan at sa iyo. Kaya kapag nahohomesick ako, bakit ako magrereklamo? Kapag may sakit ako at walang mag-aalaga sa akin, bakit ako magrereklamo? Kapag malungkot ako at walang magpapasaya sa akin, bakit ako magrereklamo? Kapag namimiss kita at gustong makasama ngunit hindi maaari, bakit ako magrereklamo? Choice ko nga ito eh. Pero hindi ko naman maitago yung kalungkutan ko. Marami akong gustong gawin pero hindi naman pwede. Posible pero hindi pwede.

Ayoko na ngang mangulit. Andami kong gusto sabihin pero huwag na lang. Baka may masabi pa akong mali at pagsisihan ko din sa huli. Ang eng*t-eng*t ko talaga. Err! Naiinis na ko sa sarili ko. Ayoko na! Ang hirap iexplain ng nararamdaman ko ngayon. Ang hirap iexplain kung sino ako ngayon at kung bakit ako ganito. At bakit ko nga ba ieexplain? Wala rin namang may pakialam. Sh*t! Ang komplikado ng buhay. Walang nakakaintindi at walang nakakatulong sa akin. Wala----kahit isa-----Wala------kahit isa man lang sa mga taong mahal ko------wala-----wala sa pamilya ko-----------wala-----wala sa mga kaibigan ko-----wala----pati yata ikaw----wala-----pati sarili ko.