Sorry.
Sorry sa lahat ng taong nasaktan ko.
Sorry sa lahat ng taong galit sa akin.
Sorry sa mga taong kinasamaan ko ng loob.
At sorry sa sarili ko.
Magulo ang buhay ko ngayon.
Nasasaktan. Nababaliw. Nagdadrama.
Forgive me, people.
I'm sorry.
Feeling ko ang sama sama ko.
Gusto ko ng makawala sa ednas, hindi para iwanan ang mahal kong batchmates ngunit upang iwanan ang mga pangit kong karanasan.
Nais ko nang lumipad bilang isang blue eagle (sana nga...sana nga).
At sana, sa aking pagdating sa blue school ay magbago ang lahat.
Sa lahat ng mga bagay na nagawa ko, nasabi ko, at naisip kong masama...forgive me.
Hindi sa lahat ng oras mabuti ang isang tao.
Minsan talaga hindi tayo nagbibilang anghel.
Naiiyak ako. Nasasaktan.
Dahil pakiramdam ko, isa akong masamang tao.
Paumanhin kay hamburger...ngunit naasar talaga ako sa ginawa mo.
Hindi mo naman kailangang i-gm yun at ayokong matanggap ang text message na iyon.
Sorry sa lahat.
Wala kang maaasahan.
Sorry talaga.
Sa mga kaibigan ko:
Alam ko na minsan(o baka naman kadalasan) ang sungit ko o 'di kaya'y ang sama ko talaga.
Sorry at salamat sa pasensya.
Lubos akong nasasaktan. Lubos akong madrama. Ngunit lubos ko rin kayong minamahal.
Dito nagtatapos ang aking blog entry.
~bow~
=c
1 comment:
Post a Comment